Size mutluluğun formülünü veremem. Resmini hiç çizemem çünkü bence mutluluk diye bir şey yok. Abartılmış bir şey.
Onun yerine üzülmeyi bir nebze engelleyecek şeyleri söyleyebilirim:
1) 12 dedin mi yatacaksın çok geç saatlere kalmayacaksın çünkü saat üç olduğunda insanın tek düşündüğü şey acıları oluyor. Balkonda sigara içerken bulursunuz kendinizi.
2) Sabah erken kalkmalı ki gece de erken uyunabilsin di mi? Erken uyanmak her zaman zor oluyor bunu kabullenmek lazım. Yani ben akşam 6'da da yatsam sabahın köründe küfür ederek kalkarım.
3) Olmayan bazı şeyleri kabullenmek ve beklenti içine girmemek. O kız sevmeyecek seni. Okulların yüzyüze açılmasına daha çok var. Ölen kişiler geri gelmeyecek. Her gün bir problem çıkacak karşına ama bunlar hayatın bir parçasıdır.
4) Önemsiz olduğumuzu anlamak. Biz neyiz ki kim bizi umursuyor? Sandığımız kadar önemli değiliz. Hiçbir zaman da olmadık. O yüzden çok fazla kafaya takmaya gerek yok bence. Başarısız mı oldun, rezil mi oldun siktiret. Ertesi gün herkes unutur. Kendine pay çıkart ve devam et.
5) Kafayı meşgul tutmak gerekir. Bir uğraş olmalı. Olmazsa, biraz da dramatik bir ruha sahipseniz hemen hemen hemen üzüntüye bağlıyor kafa. Eski pişmanlıklar aklına geliyor insanın. "ona orada öyle deseydim keşke" gibi düşünceler.
Şimdilik bu kadar. Hepsine riayet etmek çok zor. Ben de yapmıyorum hepsini ama bunları yapınca daha az üzüldüğümü fark ettim. O zaman şöyle bakmak lazım: Ya üzülüyorsak üzülüyoruz ne var yani bunda hep mutlu mu olcaz arada da üzülmek lazım. Mutsuz olmadan mutlu olamayız.