sevgili için yapılan fedakarlıklar

Fedakarlık yapılan beyin adını X olarak geçeceğim bu entryde. Ondan öncesinde uzun süreli bir ilişkim vardı. Bu ilişki de bayağı öncesi 17 yaşında falandım. Sonunda şiddet ve korku olan bir ilişkiydi. Yıllarca bunu kimseye anlatamadım. 1 yıl sokağa korkumdan tek başıma çıkamadım. Her çalan telefonda acaba o mu diye ürktüm. Psikolojik tedaviler gördüm. Bunu sanırım 2-2.5 yıl öncesine kadar da bir kişiye bile anlatmamıştım. Yanlış olduğu çok açık bir ilişkiydi ve tüm arkadaşlarım karşıydı. Herkes sevdiğim için katlandığımı sanıyordu fakat ben korkuyordum. Sonunda ondan kurtuldum. Hatta o kadar güzel kurtuldum ki aklımda onunla alakalı bir saniyelik bir kesit bile kalmadı. Artık bir şey hatırlamıyordum. Sonradan öğrendim ki bu insan zihninin yaptığı bir şeymiş. Bazen kötü anıları silermişiz. Daha sonrasında 20 yaşında x ile tanıştım ve inanılmaz aşık oldum. O da çok problemli bir insandı. Sebepsiz bir şekilde sürekli olarak o eski erkek arkadaşım ile ilgili sorular soruyordu. Daha önce kimseye anlatmadığım ve anlatmamaya kararlı olduğum için de neden ayrıldığımızı vs hiç söylememiştim. Hakkında vereceğim her cevaptan kaçtım. Buna kaba tabirle yalan söyledim bile denilebilir. Sonra baktım işler çığrından çıkıyor. Takıntısı öyle bir boyuta geldi ki bunların yalan olduğunu söylemeye ve 7/24 bunları konuşmaya başladık. Benim unuttuğum her detay artık hemen hemen her akşam rüyama girmeye,kendimi bir anda yaşadıklarımı düşünüp ağlarken bulmaya başladım. Bu böyle olmayacak dedim ve aldım karşıma konuştum. Dedim o ilişki de bunlar vardı. Kimseye anlatmadığım ve anlatmak istemeyeceğim şeyler. Sadece sen bileceksin ve buna saygı duyup bir daha konusunu açmamanı istiyorum. Öyle olmadı. Bunun yine de yalanımı haklı çıkarmadığını söyledi. Ama devam ettik. O süreçte çok zor şeyler yaşadı. Ama hakikaten çok zor şeyler. Yemin ederim bir anne bebeğine nasıl bakarsa öyle baktım ona. Başıma çok üzüldüğüm bir şey gelse bile ona bunu yansıtmayıp sadece onun sorunları ile ilgilendim. Ameliyat oldu yediğine içtiğine kadar dikkat ettim. Ne ihtiyacı varsa ona ne iyi gelecekse bir saniye düşünmeden yaptım. Ama bu süreçte o hala eski sevgilim ile alakalı sorular soruyor. Bir psikoloğu aradım dedim durum böyle böyle. Açık açık onunla hislerim hakkında konuşmam gerektiğini ama onun durumunun bir hastalık olduğunu tedavi olması gerektiğini söyledi. Ben de gidip ona neler hissettiğimi,bunun benim için bir travma olduğunu ve onun bunu tetiklediğini güzel güzel anlattım. O da bana bunun asıl onun travması olduğunu ve öncesinde yendiğim dayakların zorlamalarında onun sikinde bile olmadığını söyledi. Direk böyle söyledi. Aradan kaç yıl geçti hala o cümleyi hatırlayınca gözlerim dolar. Çok daha ağırlarını bile duydum ondan aslında ondan ama hiç biri bu kadar boğazımda düğüm olmamıştı.