Anlık olarak ufak bir duruma canım sıkılmışsa durur ve kendime şunu derim:
"Bebeğim sen neleri atlattın, bu ne ki? Devam et mis gibi. Değmez bunun için."
O zaman güç geliyor nedense. Kendimi gazlarım.
Ama kimisi var ki bu cümle ile hallolmuyor. O zaman oturup, üzüntümü yaşarım. Sonra yine devam ederim.