3 Aralık Dünya Engelliler günü kutlu olsun.
Bu konu hakkında demek istediğim bazı şeyler var. Öncelikle unutmamamız gereken nokta hepimiz birer engelli adayıyız. Bunu bilerek davranışlarımızı şekillendirmeliyiz.
Geçen yılın ilk döneminde tekerlekli sandalye basketbol takımında stajyer fizyoterapistlik yaptım. Gözlemlediğim şeyler ise belki iyi niyetle olsa bile onların yapmasına fırsat vermeden yardımcı olmaya çalışmak onları üzebiliyor. Ya da acıyarak bakanlar, yolda geçerken başkasına gösterenler, arabasını kaldırımın ortasına kadar çıkartıp tekerlekli sandalyeye geçecek yer bırakmayanlar vb. durumların hepsine onlarla birlikte tanıklık ettim. Engel olmaktan vazgeçmeliyiz ve sadece bazı farklılıkları olan insanlar olduklarını kabul etmemiz gerekiyor. Bu farklılıklar onları acınası da yapmıyor, eğer izlemediyseniz size TS Basketbol maçı izlemenizi ya da başka paralimpik sporları izlemenizi tavsiye ederim. Normal baskete göre çok fazla zor olmasına rağmen o kadar iyiler ki izlerken vay be diyor insan.
Takımdan biriyle konuştuğumuzda demişti ki;
Baskete başlayana kadar kendimi o kadar yetersiz, özgüvensiz hissediyordum ki. Bunun nedeni çevremin koruyucu tavrı mı kendimden mi bilmiyorum ama evden çıkmaya utanıyordum. Spora başladıktan sonra kendimi normal bir birey gibi hissettim, bu engelin benim yaşamama engel bir durum olmadığını farkettim. Tabi bazı kişilerin davranışı hala üzebiliyor ama artık daha iyiyim.
Ben çok etkilenmiştim ve o sohbet boyunca anlattığı onca örnekte önce kendi adıma sonra herkes adına çok utanmıştım. Duyunca üzüldüğümüz onca olayı her gün yaşatıyoruz.
Demek istediğim şey engelli bireyler toplumumuzda çok büyük bir kesimi kapsamakta ama ne yazık ki yaşadığı zorluklar yüzünden evden çıkmayan insanlar var. Engelli bireylere destek olmalı ve onlarında günlük hayata katılmasına yardımcı olmalıyız.