Meğer tat ve koku benim her şeyimmiş. Yaptığım ilk şey Türk kahvemi koklaya koklaya yavaş yavaş doyasıya içmek oldu. İkincisi de herkesle görüşmeyi kesmek. Yaklaşık bir aydır doğru düzgün dışarı bile çıkmadım, varoluş sancıları çekiyorum. Belki de covidden veda busesi tadında kalan kalp çarpıntısıdır, nefes darlığıdır vs. bilemedim.
Başa gelmedik bir tek uzaylı istilası kaldı diyorlar ama eminim uzaylılar dünyaya gelse, "bu ne biçim yer la" deyip geri kaçarlar. Öyle bir dünya. Ne aşısına, ne testine ne de devlet büyüklerine güven inanç kalmadı.
Düzenleme: covidi dünyaca atlattıktan sonra değil, şahsi olarak atlattıktan sonra yapılacaklardan bahsedilmiştir. Teşekkürler :)