hayatimda ilk defa hirsiz kurbani oldum. daha once bu girisimi tecrube etmis, herhangi bir kayip olmasa da yillar boyu bunun tesiriyle korkarak, bir sekilde kendimi korumaya alarak ve paranoya bir ruh hali sergileyerek atlatmistim. buyuk sehirde bunun onune gecmek zor. ozellikle kadin gucuyle altindan kalkabilmek bir anda buyutuyor insani.
kurtulduk derken, dun cok kisitli ve hala aksam sayilamayacak bir saatte eve hirsiz girmis. hem de birinci katta ve penceresi demirli olan bir evdeyiz. insan dolu, dip dibe dairelerin oldugu muhitte, penceremi kiriyor, ustune demiri kesiyor, duvardan söküyor. evde ne var ne yoksa goturuyor. kendi evi gibi elini kolunu sallayarak. polis desen "yogunluk" sebebiyle 1.5 saat sonra geliyor. o saatten sonra camci ve demirci bulamadigin icin, -daha dogrusu kimse senin derdini umursamadigi icin- catisiz kapisiz bir evde kalir gibi, sabaha kadar sogukta ve kamufle edilemeyen pencereli bir evde nobet tuttuk. sifir uykuyla.
mal guvenligini saglayamadigimiz gibi bu vatandasin can guvenligi de hafife aliniyor. kanima dokunuyor acikcasi.
simdi ne mi olacak? bu evde durulmayacagi icin ev tasinacak.
ama nereye kadar kacilacak?