yurtta başınıza gelebilecek tüm talihsiz anları unutun. sanmıyorum ki hiçbiri bunun üstünde olsun.. üniversitede ilk yılım özel bir öğrenci yurdunda kalıyorum 3 kişilik odadayım. aynı normal daire gibi 4 tane oda var 4 kişilik, 3 kişilik, 2 ve tek kişilik. oda arkadaşlarımla da aram çok iyi birisi zaten bizden yaşça büyük bir abla sırf çalıştığı için yurtta kalıyor çünkü izmirde evler çok pahalı diğeri de benim hem sınıf hem oda hem de en iyi arkadaşlarımdan zaten. neyse bir gece gayet normal herkes girdi yatağına uyuyor. bizden büyük olan ablamız o dönem işinden atılmıştı baya bir stresli uykusunda konuşuyor. diğer arkadaşımın da astımı var geceleri bazen öksürüğü tutuyor. ulan hep de benim başıma gelir zaten böyle abuk subuk işler. mis gibi yattım yatağa tam uyuyacağım bana bir şeyler oldu. halk arasında karabasan dediğimiz olayı yaşıyorum. vücudum kaskatı hiçbir yerimi hareket ettiremiyorum ama beynim uyanık. sürekli adımı söyleyen birisini duyuyorum besmele çekeyim diyorum yok felak nas okuyayım yok kaskatıyım beynimin içinde bir ton konuşma dönüyor ama kaldırıp kafamı duvarlara vurucam artık nolur susun diye yalvarıyorum beynimde 10 tane benden var sanki birisi yarın ne giyinsem acaba diye düşünüyor öteki adımı bağırıyor diğeri kahkaha atıyor ama ruhu teslim edicem ben artık gürültüden. tam karabasan bastı beni derken ablanın rüyasında sevgilisiyle kavga edeceği tuttu. bağıra çağıra konuşuyor uykusunda ama ben duyuyorum her şeyi hareket edemiyorum. onun o uykusunda konuşması benim beynimin içinde nasıl yankılanıyor sanki bana bağırıyor. tam bu olurken diğer arkadaşın da öksürük krizi tutmasın mı? tuttu.. öksürüyor ama o öksürük benim beynimde köpek sesi gibi sanki bir köpek öksürüyor iğrenç bir ses durmuyor da. ulan kız kalktı odada astım ilacını arıyor her şeyi duyuyorum uyanığım ama tepki veremiyorum. koyduğu yerde bulamayacağı tuttu kör anınakoyim. bulamayınca sinirlendi yattı öksüre öksüre. ben ağlayacağım artık çok kötüyüm karabasan gitmiyor siz diyin 4 saat ben diyim 14 saat. tam herhalde dedim bu beni boğacak o sırada deprem olduğunu hissettim. yatak ama beşik gibi usul usul sallanıyor ben nasıl mutluyum oh diyorum ya işte şimdi uyuyabileceğim beşik oldu yatağım bebek gibi uyurum. sonradan dank etti tabi lan deprem oluyor benim elim kolum bacağım kaskatı bizimkiler fosur fosur uyuyor ne uykuymuş arkadaş insan bir bakar bu kız uyuyor mu üstü açık mı diye aralarında yatıyorum ama öleceğim ruhları duymuyor. kafamda tabi susamıyorum hala deprem devam ederse bizim kızın yanında hep 5 litrelik suyu olurdu onu alır kaçarım bunlar uyanmayacak belli ki benim kendimi kurtarmam lazım ne yapayım. böyle böyle kendi kendime konuşarak uyuyakalmışım ama şaka yapmıyorum sabah uyandığımda hiç uyumamış kadar yorgun ve dayak yemiş gibiydim. beni gören ablamız kız bu ne hal gece sen uyumadın mı dedi. uyuttunuz mu el birliğiyle ağzıma tükürdünüz gece tabi başladım olanları anlatmaya bunlar bana inanmazlar mı bi de. yok deprem olmamıştır yok sen karabasanın etkisiyle öyle hissetmişsindir lan diyorum allah canımı alsın ki oldu. gece ağzıma tükürdünüz ikiniz de iki yandan biri öksürür diğeri bağırır karabasan gelir bana girer deprem olur allaahh. neyse sıfır uykuyla kalktık gittik okula. oda arkadaşım telefonunda gezerken manisada deprem olduğu haberi geldi. tam benim dediğim saatlerde manisada deprem olmuş izmirden de hissedilmiş. hiç unutmam o günden sonra benden için hep ''ulan bir şey olsa bu köpek önceden sezip kaçar da olan seninle bana olur biz ölü gibi uyuyoruz'' diyip kendi aralarında gülmüşlerdi. bana inanmazsanız böyle olur işte. hala unutamam o yurtta yaşadığım geceyi..