bugün başıma geldi bir şey ararken. bir umutla açtım, eski güzel anılar diye. 15 sene önceki fotoğraflara bakıp geleceğe doğru gelirken fark ettim ki o fotoğraflarda bulunduğum tek bir insan ile görüşüyorum sadece. üzüldüm. ne kadar safmışım ve ne kadar "arkadaş" kavramına bağlıymışım safça. herkes kendi eğlencesinde ve kendi dünyasında yaşıyormuş. çoğu insan anılarına baktıkça "ne günlerdi be, güzel günlerdi" diyordur herhalde ama ben kendi geçmişime bakıp ne salakmışım diyip kötü hissediyorum.
Ve silmiyorum o fotoğrafları. arada bir bakıp uyandırıyorum kendimi. insanlara nasıl bakmışım onlar bana nasıl davranmış diye hatırlatıyorum kendime. bir ülkenin geçirdiği kötü günlerinin tarihini okumak gibi. ve mevcut haline şükretme.