*şarkı sözleri genelde... Onun dışında... Aklıma gelmiyor. Edebiyat kasıp, sevilecegime inanmak falan derdim ama. Saçma yani. Düşünüyorum da sanki küçükken küçük dünyam sadece hayallerle doluymuş. Gerçeklere kapalı bir algım varmış sanki....
Bakın ama şuan aklıma geldi. Şu olabilir. Dedemi çok çok çok saygın birisi zannediyordum. İnsanlar önünde el pençe divan duruyorlar zannediyordum. Büyüdüm, gerçekte, dedemin pek az çevresi olduğunu, önünde el pençe duran da sayılı kişi olduğunu öğrendim. Yani adamı kimse sevmiyormuş. Höt höt bir adamdı. Ne diyeyim ki? Allah affetsin...