(bkz: yazarların kendi içlerini kustuğu başlıklar)
Neyse. Canlıların temel ihtiyaçlarını dilenmek zorunda kaldığı anlardır. Bazen bir tas su, kıyafet, sıcaklık, ev falan.
Pislik dolu çöpteki yemek uğruna birbirini öldüren hayvanlar var. O yemeği o hayvanlarla paylaşmak durumunda kalan insanlar. Tımarhaneler var, bitkisel hayatta yaşadığı için şükredilen insanlar. Amaaan.
Duygusal acılar normalleşti artık ama aşkı uğruna ruhundan vazgeçen insanlar da var.
(bkz: Bir anda gelen lan ben kime ne anlatıyorum hissi)