Çok fazla anaç bir insanım. İronik kısım aslında çok katı ve duygusuz denilebilecek birisi olmam. Ama tek istisnam bu anaçlık ve kontrol altında tutmak gerçekten çok zor oluyor. Eski erkek arkadaşım ağır bir ameliyat geçirmişti ve çok samimi olarak içimden geçen tek şey ona bebeğim gibi bakmak olmuştu. Elimden geldiği kadar da yapmaya çalıştım. Ama bir zaman sonra karşı taraf bundan bıkmaya başladı. Çünkü ameliyattan dolayı alkol sigara sıkıntılıydı ve yeme içmesine dikkat etmesi gerekiyordu. Sürekli “anasının gülü bugün sana bunları mutlaka ye dediğim yemekleri yedin mi? Yememişsin bak ev yemekleri yapan yere gidiyoruz” modunda olduğum için bir zaman sonra isyan bayrağı çekildi. Ama bunda biraz malını tanımak dediğimiz kavram çıktı ortaya. Çünkü asla kendine bakmazdı. Kerizlik noktasında olan kısım ise;son zamanlarda çok mutsuz olduğumuz bir ilişkiydi ama çok aşıktım ve ona en iyi bakabilecek insanın ben olduğumu biliyordum. Sırf o iyi olsun diye yıllarımı bu mutsuz ilişkide geçirebilirdim.