Itiraf desem değil ama nereye yazacagimi bilmediğim için buraya yazıyorum. Eskiden çok güçlü, zorluklara aldırmayan, biraz gamsız birisiydim. Üzüntüm çabuk geçer, kolay kolay ağlamazdım. Çocukken sürekli ağlayan duygusal birisiyken daha sonra değiştim. Ama şimdi yorulduğumu hissediyorum. En ufak birşey bile beni üzüyor, yıpratıyor. Eskiden yılda üç beş defa zor ağlayan ben her şeye ağlayacak hale gelir oldum. Kendimi güçsüz hissediyorum. Eskiden dağ gibi duran kalbim şimdi dal gibi kırılıyor. Biraz eksik, biraz üzgün hissediyorum. Böyle olmak beni yoruyor, eski halimi özlüyorum. Sürekli üzülmek, yorulmak, kafaya takmak istemiyorum. Üzülünce, sıkılınca buraya yazıyorum işte. Üstelik burası insanlığa dair umutlarımi yeşertiyor. Bazen derdime ortak oluyor, bazen yardımcı oluyorsunuz. Iyi ki varsınız asosyal sözlük ailesi.