bugüne kadar hayata bir kez daha gelecekmişim gibi, hiç kadrimi kıymetimi bilmeden yaşamışım...
kendime bir gençlik borcum var-mış, bilmiyordum. zararın neresinden dönülürse kardır derler, iyimser bir yaklaşım. zararımdan bu kadar şeyi kaybederek döneceğimi bilseydim annemi daha önce dinlerdim. benim keşkem bu olsun. bir insanın hem kendisine vereceği en büyük ceza hem de en iyi hediye.
bundan sonra beni hiçbir şey yıkamaz demiyorum, daha yıkılacağım anlarım olacak ancak bu hasarın üzerinden nasıl kalkacağıma/ toparlanacağıma ben karar vereceğim.
doğru yola girdiğinizi hissetmek nasıl bir şey-miş sadece öğrenmedim, sadece anlamadım, bizzat hissediyorum.
“bir zamanlar eski bir köy evinde, bir ana bir kız yaşar güzellik içinde
ben vurgunum o zamanlar bu yare, kıvranıp dururum yar bana bi çare
...
merhabalar, ben bu yerlerden biriyim
uzunca zamandır bizim haneden firariyim
...
çaresizlik içinde geri döndüm, bana yol gözüktü ev yoluna koyuldum
çok geçmedi bir ses duydum duruldum, güne döndüm yüzümü döner dönmez vuruldum”