insanın kendine ettiği bi çeşit eziyet. ama galiba bir süre sonra buna üzülmemeyi sindiriyoruz. her insan kendi kendine şifa oluyor hepsi bu. kimseye sevmeyi ve değer vermeyi öğretemezsiniz insan ancak gerçekken sevebildiği zaman değer verir, ve bir gün etrafınızdakilerin başkalarını ya da yanıbaşınızdakileri gerçekten sevdiğini gördüğünüzde aslında ne kadar sevgi dolu, fedakar ve düşünceli olduğuna uzaktan şahit olursunuz ama o zamana kadar buna bile üzülmemeyi öğrenmiş olursunuz