Gözümün önünde yaşlanıyor. Aksileşiyor. İhtiyar bir adama dönüşüyor. Sadece ebeveynler çocuklarının büyüyüşünü kaçırmıyor.
Seninle neleri yapabilecekken kaçırdım mesela baba, neleri kaçırıyorum yine?
Birkaç ay öncesine kadar hiçbir somut korkumun olmaması ile övünürdüm. Babamın kızıyım ben, yüksekmiş böcekmiş karanlıkmış bunlar beni korkutmak için fazla küçük şeylerdi.
Hayatım boyunca babamın her daim yanında olamayacağını fark ettiğim gündü sanırım, duvarlar üstüme üstüme gelmeye başladı, bulunduğumuz kat çok yüksek geldi, gölgeler yığıldı üzerime.
Battaniye atsalar üzerime korkarım, ağlarım.
Tek başına ve güçlü kadın fikrinden nefret ediyorum. Bu olmak zorunda olmak istemiyorum.
Baba, yokluğun düşüyor aklıma. Evhamlıyım, biliyorum. Daha olmamış şey. Bir şarkı denk geliyor, bir film izliyorum. Eksikliğin fikri bile omzuma yükler indiriyor. Bana, evet. Yarım kiloluk poşetleri taşıtmadığın kızına.