belki daha yolun başındayım ama zaman zaman kapılıyorum bu hisse. ilkokula giderken öğretmenin ödev vermiştir ve sen kafanı yastığa koyduğunda hatırlarsın ya.. işte tam öyle. bir şeyleri ya eksik yapıyorum ya da yapmam gerekeni yapmıyorum gibi hissediyorum ve içimi devasa bir huzursuzluk kaplıyor. bu hep daha iyisini yapabileceğini bildiğin halde şuan elinde olanın ondan daha alt seviyede olmasıyla alakalı. şükürsüz bir insan değilim ama insanım. fıtratımızda var. bence.