Ayda 2 gün izin kullanarak tam 2 yıldır çalışıyorum. Yeri geldi 1 buçuk ay izin kullanmadan çalıştım ki bu çalıştığım süreç ramazan ayına denk gelmişti.
Ilk iş hayatım çok eskilere dayansa bile sigortalı olarak 2007 yılında başladım. Üniversite filan derken hayatım boyunca hep bir mücadele içinde geçti ömrüm ki hala geçiyor.
En son babadan parayı üniversite de formasyon almak için istedim onun dışında pek bi fon beklentisi içinde olmadım. Istesem ikiletmeden verir ama artık yapı gereği hiç kimseden ne borç alışmışlığım olmuştur ne de bir gün birine (bakkal a sigara veresiyesi hariç) muhtaç olmuşumdur.
Ama cidden zihnen bittim artık yaş 30 oldu artık kaldırmıyor bünye çok zorluyor insanı... ne bileyim çok hor kullandık zamanı, emeği ve en önemlisi yanlış kararları..
Önüme bakınca şunu görüyorum kaderim hep birilerinin elindeki paraya uzanmakla geçecek gibi. Ekonomi her şey amk her şey.
Çok doluyum da artık anlatasım gelmiyor çünkü değişmiyor hiç bir şey baba konuşmak rahatlatıyordu eskiden şimdi o da bi boka yaramıyor.
Aileme güzel bir gelecek sağlamak istiyorum onlarla daha fazla vakit geçirmek istiyorum ama olmuyor be kardeşim sabah 6 da kalkıyorum akşam 6 da evdeyim. 15 günde bir izin sosyal hayat yok aktivite yok... neyse kelimeler tarif etmiyor o içimdeki hissi şimdilik ciddili entry sonuna geldik.