güzel bir ilişki yaşadım diyebilirim. doya doya çok mükemmeliyetçi birisi değilim ama mükemmel bir insanla tanıştığımı düşündüm. o gittikten sonra önce bedeni gitti, sonra elleri, saçları, bakışları gitti. arkasına bile bakmadan gitti. aldatılmış bir erkek olarak yine beklemeyi tercih ettim salak gibi. bu sefer şarkılarımız gitti, anılarımız gitti, oturduğumuz cafelerdeki kokusu bile gitti biliyor musunuz? ben yaşadıkça onu hazmettim o yaşadıkça beni kahretti. canımı dişime koyduğum işimi bile kaybettim mesela o giderken. atlattım... bitirdim onu, onun için aldığım nişan yüzüğünü satıp içtim bile ayrılığın ertesinde. duyumlarıma göre bir polis bulmuş kendine şimdi hemşire hanım yazın hayal ettiğim beyaz gelinliğini giyecekmiş. hayırlı olsun dedim. ne diyeyim? unuttum çünkü.