Bugun öyle biriyle tanıştım ki... Fena sarsıldım. Benden hepi topu iki yaş büyük. Kısacık ömrüne ne acılar sığdırmış.
Psikopat eşleri hep duyuyoruz, özellikle haberlerde, ama bu duruma maruz kalmış biriyle muhabbet etmek, hikayesini dinlemek bana yine "ne hayatlar var" dedirtti.
Cesaretine hayran kaldım.
Anlatırken ara ara gözleri doldu, art arda sigara yaktı. Çocuğundan, gelecek planlarından bahsederken dolan gözlerinin umutla parladığına şahit oldum.
Ve dedim ki "sen nabiyon jiji, nabiyon?"
Ya aslında, belki, çevrem genel olarak benden yaşça büyük olduğu için ve konuşmaktan çok dinlemeyi tercih ettiğim için böyle hikayeler çok duyuyorum.
Ama belki yaşı yaşıma yakın olduğu için, belki o naif tavrı ve konuşması; eşine küfür edip sinirlenmek yerine sakin halini koruması, belki çocuğunun kardeşime benzemesi, belki o önceden beri tanıyormusum hissi, bilmiyorum bir sey işte beni baya etkiledi. Acımak ya da üzülmek yerine gercekten örnek alınacak biri olarak gördüm.
Bugün evden çıkarken ayaklarım geri geri gidiyordu ama iyi ki tanışmışım diyorum şimdi. Güzel haberlerini duymayı gercekten oyle çok istiyorum ki.