Tek dize yeter bu geceye
Nihal Atsız dökmüş zaten kalpten heceye
Mutlak seveceksin beni bundan kaçamazsın
Yüreğini kapattın mi bir daha açamazsın
Sevgi kıskançlığın etini yemiştir
Atilla duymuş bunu ve şöyle demiştir
Ben sana mecburum bilemezsin
Bilsen bile yine aksini dilemezsin
Başka ne söylemek isterdi aynı şair
Varsa vardır onda bir garip eğilim
Ne biliriz ne anlarız insana dair
Aysel git başımdan ben sana göre değilim
Kaldırımlar büyür mü gerçekten içimizde
Adını unutup kendine üstad demişler
Bazen hayalde yaşarız ikimiz de
Atılan çığlıklar sessizliği yemişler
Tüm şairler otursaydı bir masaya
Edip Cansever tutup masayı överdi
Ben ayakta kalırdım uyarak yasaya
Onlara saygımdan şiirlerime söverdim