Öncelikle şuna bir açıklık getirelim. Standart koşullarda ışık hızıyla ilerleyemezsiniz.
Kısa bir örnekle başlamak istiyorum. Diyelim ki, hızınız saatte 100 kilometre. Otobanda gidiyorsunuz. Yanınızdan 130 ile geçen araca elinizdeki hız ölçeri tutuğunuzda elde ettiğiniz sonuç muhtemelen 30 kilometre çıkar. Bu tamam.
Şimdi hemen bir uzay gemisine bindiniz. Bu ay gemisi de ışık hızının %99'ı kadar hıza erişebiliyor. Tam, maksimum hızda camdan el feneriyle ışık tuttunuz ve hızını ölçtünüz. Alacağınız sonuç, saniyede 299.792 km hızla ilerler.
Peki neden?
Bakın dostlarım, uzay ve zaman, birbiriyle örüntülü. Birbirinden bağımsız düşünülemez. Yani bir nevi birbirlerini tamamlayan şeyler. Şöyle açıklayayım; uzay, bir basket sahasında top sektiren çocuklarsa, zaman da hangi çocuğun nerede top sektirdiği bilgisi. Bu cepte.
İkinci olgumuz şu. Her şey atomlardan oluşuyor. Bu atomlar da hareket ediyor. Bir kütlenin ivmesi, ışık hızına yaklaştıkça, atomlarının hareketi yavaşlar. Işık hızında da durur. Bu da aslında bir nevi uzay-zaman örüntüsünü bozmak demektir. Yani... Eğer ışık hızına erişebilseydik, madde olmazdı.
Bu yüzden, hareketimiz hızlandıkça zaman bizim için daha yavaş akar. Dünya şartlarında da bu böyledir, lakin çok çok çok çok çok çok çok çok çok küçük bir değer olduğundan, gündelik hayatta dikkate değer bulmayız.
Aklıma geldikçe editlerim.