dünyanın en insanları önemseyen, en empati kuran insanıyım. ama şu ülkede şunu savunan tek bir insana tahammülüm yok. savunana, haklı görene, sempatizanı olana bir gram tahammülüm yok.
işin acı tarafı toplumda yer edinmiş, eğitimli insanların hatta belki eğitimci olanların bile bu örgüte bağlı olduklarını, sempati beslediklerini duydum.
bizzat, özünde dünya tatlısı bir arkadaşım bütün ailesinin dağda olduğunu söyleyip gururlanıyordu.
bir başka kız arkadaşım -gelir düzeyi normalin çok üzerine ve eğitimli bir aileden geldiğini düşündüğüm- dümdüz bir muhabbette laf arasında "bizimde" şehitlerimiz var dediği an beynimden vurulmuşa döndüm.
ülkesini vatanını biraz bile seven bir insan bu cümleleri kuramaz. ve bu cümleleri kuran biriyle samimi bir arkadaşlık edemez. ben edemem en azından. çok seri, defolup gitsinler bu ülkeden tek dileğim bu.