Bu adamları dinleyince diğer şeyler çok yapay geliyor bana. Sözlerin çoğuna "beni anlattı ama burada ne demek istedi acaba?" diyorum. Post-modern bir roman okurken de aynı hisleri yaşarım çoğu zaman. Şarkıların çoğunda bir hikaye altyapısı var. Dikkatlice dinlendiğinde anlaşılıyor.
(bkz: hikayeden de olsa bir günlük öldürün beni)
Bazılarını anlamak için ise önden bir şeyler bilmek gerekiyor.
(bkz: mertel kasetçilik)
Adamların kendileri ve geçmişleri ile alakalı hiçbir şey bilmeyip de sadece şarkılarını dinliyorsanız yapabileceğiniz çıkarımlar sınırlı ama onun da ayrı bir güzelliği var. Ben de pek bir şey bilmiyorum çünkü bu sanatçılar hakkında. Hayal gücüm yettiği kadar anlamaya çalışıyorum onları. Herkesin kendi anlayabildiği kadar.
Mesela "Gün gelir alkolik bi dul kapında titrer" cümlesi bile içinde bir hikaye gizliyor benim için. Yıllarca sevdiğiniz kadın başkası ile evlenmiş, boşanmış. Yıllar geçmiş siz onu hala seviyorsunuz. Sonra bir gün anlıyor sizin sevginizi kapınıza geliyor bir sarhoş cesaretiyle. Bir sonbahar akşamı. Yağmur yağıyor...