Bizim yayla yolları virajlı ve bir taraf hep uçurum bizim araba da eski model 97 uno neyse yayladan şehire inecez yokuş aşağı virajları döne döne iniyorum en keskin viraja doğru geliyorum frene basıyorum araba yavaşlamıyor daha iyi basırım yok viraja gelene kadar panik oldum zaten direksiyon hakimiyetini kaybedip karşı şeritteki toprak yığınına çarptım Allahtan diğer şeritten de araba gelmiyordu az daha aşağıda yapsaydım bariyerlere çarpıp uçuruma giderdik herhalde yanımda da annem var kendimi bile düşünmedim anneme bakıyorum iyi misin diyorum arabadan bizi çıkarıyorlar anneme sarılıyorum özür falan diliyorum çok kötüydü be insan kendini bile düşünmüyor sevdiğini düşünüyor önce sonra işte hep bir korkuyla bindim arabaya mesela yarın bir yere mi gidecem uyuyamazdım sürekli kaza yapma hayalleri gelirdi gözümün önüne neyse atlattık çok şükür ama uzunca bir süre araba sürmedim 7-8 ay kadar.