Normalde kendime ve yapacağım işlere çok güvenen bir insanım. Ama son birkaç aydır bu kendime olan güvenim yıkıldı.
İşten ayrıldığım günden beri "başka işyerinde çalışsam bu kadar başarılı olabilir miyim?" sorusunun cevabını arıyorum. Bu durum da bende korkuya neden oluyor. Ki önceki işimde hem muhasebe, hem ihracat hem satın almaya beraber bakıyor ve çok fazla mesaiye kalıp bazen sabahlara kadar çalışıyordum. 2 günü birleştirdiğim de çok oldu. Üstelik sıfırdan başlamıştım ve kısa sürede işi kavrayıp üzerine daha da fazla kattım. İstedim ki her şeyi bileyim. Vazgeçilmez olayım. Ama vazgeçildim.
Kendi yüzüme aynada baktığımda ise tamamen hayal kırıklığına uğruyorum. Hani özgüvenim yerine gelsin diye makyaj yapmak, kendime bakmak, saçlarımı boyatıp değişiklik yapmak falan işe yaramıyor artık. İstiyorum ki bir odada saatlerce tek başıma kalıp müzik dinleyeyim, kitap okuyayım. Ama vaktim ve mecalim yok. Dünyanın bütün yükü üzerimdeymiş gibi kamburlaştım. Konuşmak, derdimi paylaşmak, yeni bir rota çizmek istemiyorum.
Tamamen boşluğun içerisindeyim. Hayata karşı umutsuzlukla yaklaşmak ne kadar doğru bilmiyorum da bu gidişatım hiç iyi değil. Acilen toparlanmak istememe rağmen, bunun için attığım adım sayısı ise koskoca bir sıfır.