Olmasa bile içinde sevinç
Gözlerinde bir ışık vardı
Geceyi güne çeviren
Bir avuç umudun vardı
Var olsun o güzel umutlar
Umut olalım umudu olmayanlara
Olalım ki onlarda olsunlar
Hep var olsun umutlar
Bir kere tadınca umudu
Hiç bırakmak olur mu
Umutlu insanlar değil miydi
Hayata bağlayan bizleri
Ekmek ve su gibidir umutta
Böyle masum ve çocukca
Bakınca şöyle bir ağaca
Görüyorum ki aşılamış umudunu toprağı yara yara
*purfley