başkaları tarafından kırılıp incitilmesi sonucu bunları bağırmak, ağlamak, birisine anlatmak yahut isyan etmek gibi eylemlerle dışa vurmak yerine içine atmasıdır. üzüldüğünde birisine anlatamaması veya etrafında güvendiği birinin olmaması sonucu kendine saklar, mutlu olacağı bir olay olur ama o zaman yanında paylaşacağı kimsesi yoktur; yüzünde bir tebessüm olur. çok sinirlendiği bir olay olur ama tepki alırım korkusuyla sessizce bakmakla yetinir. yaşayamadığı ve dışa vuramadığı olaylar yalnızlık hissiyatıyla sentezlenir ve bir bir süre sonra duygusuzluk adı verilen durumu oluşturur. bir gün aynaya baktığında ya da içten bir şekilde gülmek isteyip hatırlayamadığı kadar uzun bir süre gülmeyip unuttuğunu farkedince anlar bunu.