gerçek suratlarına tüm acımasızlığıyla vurulsa dahi kabul etmemeleridir. kendi söyledikleri şeye o kadar inanırlar ve güvenirler ki bu aşırıya kaçan özgüvenleri ve tahammülsüzlükleri yüzünden kendilerini yeni bilgilere kapatırlar. sanki gözlerinin etrafına bir perde inmiş gibidir, at gözlükleriyle bakarlar etrafa. bir müddet susulur. “acaba ne söyleyecek” diye tepkisi ölçülür ama bazı durumlara da yaptığı yorumlar yüzünden kayıtsız kalınamaz.
bir de şöyle bir huyları vardır kendilerinin; yanlış bildiği şeyin doğrusunu söylemeye kalkıştığınızda hiddetle sözünüzü keser ya da araya başka bir şey sıkıştırarak sizin konuşmanıza asla müsaade etmezler. eğer bir ümit açıklamaya devam etmeye çalışırsanız hızlı bir şekilde “aman neyse ya, boşver, bak ne olmuş...” gibi cümlelerle u dönüşü yaparak tahammül edemediklerini gizlemek amacıyla konuyu değiştirirler.