patiklipenkuenn

Şimdiye kadar bu başlık altına bir sürü şey yazıldı, silindi. Amcı, ilgi budalası, megalomanyak... Hepsine de gülüp geçtim. Cidden. Hatta bazen nick altındaki bazı entryleri arkadaşlarıma gösterip gülüyorum. Hehe. Kimin ne düşündüğünü umursamamayı öğreneli çok oluyor. Lakin, son entryde yazılanlardan dolayı bu entryi girmek istedim. 5-6 yaşımdan beri ne bulursam okuyor, 7 yaşımdan beri de bir şeyler yazıyorum. Kimsenin olmadığı zamanlardan kalma bir alışkanlık... Zamanla evrildi, evrildi... Edebi bir hal aldı. Geçtiğim yıllarda; bir yılı aşkın süreyi bu uğurda atölyelerle, eğitimlerle geçirdim. Hikayeler ve bir kaç roman yazdım, kısa bir süre dergi falan çıkardım arkadaşlarımla. Editörlük bile yaptım. Bu noktalama işaretleri ve saçma ciddi ve sıkıcı anlatım da sanırım oradan musallat oldu parmaklarıma. Uzmanlık alanlarım; Yetişkin Psikolojisi, Sosyoloji ve Sinirbilim. Meraklı ve girişken biri olduğumdan da bir çok alanda aktifim. Lisan, ihtisas ve yeterlilikler gibi konularda da pek bir sıkıntı çekmiyorum. Şu an da bazı çeviriler ve bazı araştırmalarla ilgilenip; master tezimi kaleme alıyorum. Özetle, profesyonel yaşamımda öyle boş bir yaşam sürdüğümü düşünmüyorum. Tamam, boşluklar elbet vardır. Maalesef hayatımı istediğim kadar iyi yönetemiyorum. Zaten sandığınızın aksine, sadece eğitime ve yaşamaya değil de; Peyami Safa'nın da söylediği gibi, zaman insanları değil de armutları olgunlaştırdığı fikrine de inanıyorum. Yaşantı zenginliği konusunda da oldukça şanslıyım. Keşke olmasaydım ama öyleyim. (Elbet çok daha ağırlarını yaşayan vardır, lakin kimsenin geride bıraktıklarımı yaşamamasını dilerim.) Travmalar, üzüntüler, darbeler, düşüşler, hastalıklar, kayıplar... Belki komik gelecek ama bir dönem siyasetle bile uğraştım. Cidden çok komikti. Neyse. Buraya bu kadar takılmamın sebebi de tam olarak bu aslında. Sözlük sekmesi hep açıktır Safari'de. Öyle kalır. Bir şeyler okumuyorsam, bir kaç dakika da olsa girer, okur, yazarım. Çay molasında, çalışmaktan yorulduğum zamanlarda verdiğim arada, gün sonu uyumak için vakit öldürdüğüm bazı zamanlarda, tren yolculuğunda, arkadaşlarımla otururken herkesin telefona baktığı o anda... Sürekli de yazacak bir şeyler buluyorum. Sanki böyle anlatmazsam, boğazımda bir yumruk kalıyor gibi oluyor. İyi geliyor burası bana. Ayrıca, öyle önemsemenize değer biri değilim. Kasmayın. Okuyun geçin. Hatta özellik açılır açılmaz, engelleyin. Yazar engelleme gelene kadar, bazı yazarlardan tek isteğim; ofansif tavırlarına son vermesi. Bir çok yazara eleştiri kisvesi altında yıpratıcı şeyler yazıldığına şahit oldum. Belirtmek isterim, yazdığınız eleştiri değil. Eleştiri kaleme alınırken kelimeler bile özenle seçilir. Hadsizlikle açık sözlü olmanın karıştırıldığı gibi; saldırganlıkla eleştiri de karıştırılıyor. Gerek yok yani, yormayın kendinizi. Ayrıca, rahat bırakın yani. Ne yazan yazsın. Bırakın insanları da, yine eski samimi zamanlara dönelim. Ayrıca belirtmek isterim, beni öyle direkt kıramaz, üzemezsiniz. Çünkü tahmin edebileceğinizden daha çok kırıldım ve üzüldüm. O yüzden en fazla düşündürürsünüz. Yazacaklarım bu kadar sanırım. Tamam, hoşlanmadığım bazı yazarlar var ama kimseyle bir derdim yok. Herkesi seviyorum. Vaktinizi çaldığım için özür dilerim. Sevgiler... 5-6 senedir, patikli.