insanın en zor anında aklına düşerek "bir daha dene" etkisi yaratan iltifatlardır.
son senenin son finalleriydi.
kuzenim (kendisi aynı zamanda süt kardeşim olur) "ben bir kere evleneceğim ve bugün benim yanımda olmazsan bir daha olma" demişti.
kına cumartesi, düğün pazar, sınav pazartesiydi.
kalkıp gittim mecbur. sınava hiç çalışmadım.
sınava 1 saat kala okula girdim, bir göz atayım diyerek defteri aldım arka merdivenlerde oturdum.
hocamın biri geldi, "bu okul seni çok arayacak kendime kadar" dedi...
"niye hocam?" dedim.
mezun olduğun gün söylerim dedi.
o gün bana bir şey demedi ama annemin elini öpüp;
"ne güzel evlat yetiştirmişsin sen öyle, bu okula böylesi henüz gelmedi, muhtelemen gelmez de" demişti.
çok utanmıştım ama çok da mutlu olmuştum.
şimdi, ne zaman kendimden umudu kessem bu anım gelir aklıma,
"el sana bu kadar inanırken sen kimsin de umudu kesiyorsun kendinden?" diyerek bir kez daha kalkarım ayağa...
aramızda öğretmenler varsa, bir öğrencinin hayatına çok fazla etki ettiklerini unutmasınlar...