Sahiden herkes gider mi?
Birine koşulsuz şartsız güvenmek, sırtını yaslayabilmek ne kadar mümkün?
Bir yazar "anlatın, yumuşak taraflarınızdan vurulma ihtimalini düşünmeyin" demiş. Herkes biraz bencildir düşüncesinden yola çıkarsak, güvendiğiniz insanların henüz bencil tarafına denk gelmemiş olamaz mısınız?
Bu hayatta sıfır şüpheyle yaklaştığım maalesef kimse yok. Arkadaşlarım sevdiklerim hatta psikoloğa bile güvenmem.
Mevlana'ın bir sözünü paylaşmak isterim:
"dostun düşmana dönüşür.
düşman kalkar dostun olur.
öyle garip bir dünya,
olmaz dediğin ne varsa olur."
Yukarıda sorduğum sorulara gelecek olursak:
Herkes gider.
İnsanoğluna güvenilmez.
Ve gün olur yumuşak karnınızdan vurulursunuz.