Gereksiz güzel bir boş yapmaya geldim. :)
Eveet yine ben :)
Biraz içimi dökeceğim. Nedense bugün bir doluluk var içimde. Ülkenin barajları ben kadar dolu değildir diye abartıya bile vurabilirim. Sonra da kendime siktiri çekebilirim. Yaparım bilirsin.
(bkz: benim dilbilgisimi zorlamayın)
Bildiğim tek şey, kendime iyi geldiğine inandığım insanın meşguliyetidir. Beden uğraşırken bir şeylerle haliyle beyin de ona eşlik ediyor. Böylece insan kendine zulmeden keskin bıçaklı düşünce oklarını hedefi olmuyor.
Bunu hep en üstte tutmuşumdur. Böyle canımın bir şey yapmak istemediği zamanlar haricinde elimde bir uğraş bulundururdum veya kafanı meşgul eden aptalca işlere meylederdim.
Uzun bir zamandır yoğun bir şekilde çalışıyorum. Tam boşluğa düştüm bugün. Sebep nöbetlerime ara verdim üç dört gün kadar boşluğu var. Planlarım var ama bugün beni kemiriyor.
Aklımda neler neler var;
Ben konuşamıyorum. Kendime geçiyor hükmün bazen. Tutuk bir hale döndüm ben. Konuşmaktan da yıldım artık ama neyse. Sesimi çıkaralım gelmiyor. İçimde birikenler hep bana ve yakın çevreme zarar veriyor. Aptal ben.
Bazen çevremde en yakınlarıma aptalca, ufacık sebeplerle patlayabiliyorum. Aynı şeye farklı tepkiler verebiliyorum.
Ben hep kırıyorum zaten onları. Bana katlanmak zor. Buna rağmen olanlara çok şaşırıyorum.
Konuşmak istemiyorum ama konuşmayınca da şişiyorum. Napacağımı şaştım. İnsan görünce midem bulanıyor. Kaçacak yer arıyorum ve odamdan dışarı çıkmıyorum.