olay mı durum mu bilmiyorum. lisede bir çocuk beni takıntı haline getirmişti. hatta çocuk komple garipti de ben ona denk gelmişim diyelim. sürekli facebook takip isteği yolluyordu. ben de kabul etmiyordum. okulda görünce uzaktan fotoğrafımı çekiyordu. 50 kere mesaj atmıştır, hiçbirine cevap bile vermedim. sonra bu bana yine mesaj atmış 58.mesaj artık "kavunsu bugün benim kuzenim öldü keşke cevap versen çok ihtiyacım var."
"doğruysa şayet çok üzgünüm, başın sağolsun" dedim "aman be güzelim sen sağol" yazmış dmdksmsjzhsjsjzjjahaha bastım engeli ya cidden bu diyaloğu atlatamıyorum yine kötülüğün pençesine düştük.
sonra bu çocuk yine Facebooktan bana -arka sokaklardaki bütün ana karakterlerinden profil açıp- istek atıyordu.
misal mesut güneri profili yapmış. oğlu tunç, medeni durumu bekar, doğum tarihine hatta köpeğine kadar girmiş. İş: İstanbul emniyet müdürlüğünde komiser bu ve bunun gibi infolarında mevcut olduğu hesaplar kurup bana istek atıyordu.
mesela fotoğrafına biri yorum yapmış. kim? rıza baba diye bir hesap. hesaba bir tıklıyorum, bu hesabın isteğini kabul etmek ister misiniz çıkıyor. hem çok korkunç hem çok komikti.
edit: bu olaydan 4 sene sonra Bakırköy de bir kız arkadaşımla cafede, prizin yanında oturmuşuz, biri masaya gelip telefonu şarja takmak istedi. şarj olana kadar oturmak istiyorum çünkü ben sizi tanıyorum dedi. kimsiniz mimsiniz derken, çocuğun yakın arkadaşıymış. yine liseden biri yani de sakal falan tanımadım hiç çocuğu. "ya kavunsu sende güzelleşmişsin sen olduğunu anlamak için x'in Facebook profiline girip baktık, çektiği resimleri profiline yüklüyordu, sen olduğunu anlayınca geldim nasılsın napıyorsun ne okuyorsun diye sorayım dedim"
dedi.
allah canımı alsın yaşandı bu absürtlük aq