ilk haberleri televizyonda gördüğümde nedense dünyanın sonu geliyor gibi hissetmiştim. geleneksel medyada o kadar büyük yer verildi ki, bir şeylerin tanıtımını yaptıklarını sonraları anladık. para üzerine kurulu her şeyin insan hayatını hiçe saydığını öğrenmeye başladık.
sonra tabii ki tiyatronun psikolojik tarafı sorularla başladı? müslümanlar terörist mi? ortadoğu'ya müdahale mi etmeli? Bu saldırı düzmece mi? bir devlet kendi halkına bunu yapabilir mi? ve ardı arkası kesilmeyen komple teorileri. aşırı bilgi kirliliği ile asıl olan sürekli unutturulur. Mesele ne siyasi ne ideoloji ne de inanç! tek sebep para. dünyanın birçok ülkesinden ve insanlığın büyük çoğunluğu ortalamanın altında bir hayat yaşadığı için zannediyoruz ki bu zenginler daha hangi paranın peşinde doymuyorlar mı? 2001 yılında cebimizdeki 10 milyon tl ile dünyayı mı anlayacaktık? Doyumsuzluğun üzerindeki insanı veya insanları nasıl anlayabiliriz ki? siz sokaktaki kedinin aç kalmasına üşümesine üzülürken para için binlerce insanı kandırıp birbirine kırdıran insanın zihnini nasıl anlayabilirsiniz ki?