küçükken babamın yaptığı işten utanır,okulda babamın ne iş yaptığını,mesleğini sorduklarında hep farklı farklı meslekler,toplumun sevdiği ve saygı duyduğu meslekleri söylerdim.şimdi geriye dönüp bakıyorum da neden utanıyorsam sanki?benim babam;namussuzluk yapmamış,uyuşturucu satıp el alemin çoluğunu çocuğunu zehirlememiş,yüz kızartıcı eylemlerde bulunmamış.aksine, hayatı boyunca her daim bizim için çalışmış-alın teri,emeği,gücü ve bileği ile çalışmış-bizler için varlığını sürdürmüş.şimdi ise yine utanıyorum ama bu kez babamın işinden, mesleğinden ötürü değil;kendimden,o günlerde bu sebepten utandığım için utanıyorum.
not:kötü geçen kpss sınavı sonrası moralim bozulmuş,canım iyice sıkılmıştı,bunu gören can babam,canım babam ise benimle müthiş bir moral konuşması yaptı.her daim yanımda olduğunu,beni mesleğimden,statümden veyahut kazandığım paradan bağımsız bir şekilde sevdiğini ve her daim de seveceğini dile getirdi.ee malum beni de bir kez daha utandırmış oldu.ben de ona ya da bir başka tanıdığıma dile getiremediğim için buraya dökmek istedim içimdekileri.
not2:affet baba.
edit:imla.