Yukarıdaki yazarlarımızdan farklı bir pencereden bakıyorum biraz.
Uzun zaman görüşmediğimiz arkadaşlarımız olmuştur hepimizin mesela lise arkadaşlıkları, hatırladıkça yüzüme bir gülümseme yerleşiyor ister istemez ne çok da vakit geçirirdik, beraber hayal kurardık, ne güzel eğlenirdik vs. Sonra araya uzuuun bir zaman giriyor üniversites veya başka ayrılıklar. Memlekete dönüyorsun o en samimi arkadaşınla rastlaşıyorsun arada bir soğukluk var ne bileyim yabancı gibi davranması insana koyuyor, bekliyorsun biraz da olsa samimi olmasını hani biraz samimi olsa sen dünden sarılacaksın o eski zamanlardaki gibi ama olmuyor o sıcaklığı karşı tarafta hissedemiyorsun biraz kırgın biraz buruk ayrılıyorsun mecburen.
(bkz: bunu yaşayan bir ben miyim arkadaşlar çok üzülüyorum lan öyle olunca )