hayatımın çok komik bir aşamasındayım. hiçbir şey elimde değil.
maddi sıkıntılar... babama verdiğim para kesildi. evin maddi huzuru kaçtı, maneviyatın da amına koyuldu haliyle. şimdi tezgahtarlık yapıyorum, yazmıştım buraya da zaten. öte yandan babamın okul baskısı sürüyor. uzaktan eğitim kararı alındı diye bana soruyor "nasıl olacak, niye yapıyorlar, nasıl ders alacaksın" vs... diye. "devlet bilmiyor ben nereden bileyim amk" diyince de sıkıntı. zaten ben de tezgahı zabıta ne zaman basar diye zaman serisi analizi yapmaktan hoşnut değilim. bilse zabıta kendisi için integral kurduğunu vallahi salar beni ama işte babam salmıyor. elinde olsa sıkıp suyumu çıkaracak, yarı zamanlı emlakçılığa da başladım o yüzden yine.
vallahi bu hayattaki tüm meseleler sınıfsaldır arkadaşlar. bir komünist olarak öleceğim için kendimi gururlu hissediyorum. komünist olmayan haysiyetsizdir bu dünyada. ütopyaysa ütopya, daha iyi işte ya inansana orospu çocuğu cennet de hayal ya amk. neyse... ev huzursuzlukları da politiktir bu sebepten.
bir de şu an açım.
zekiyim ama işime yarayacak yerlerde hiç kullanmadım. mesela ilk osbirimi izlediğim pornodaki mantığı kendi elimle kurmaya çalışarak yarı bilinçsiz biçimde yapmıştım. boşalınca çifte haz olmuştu, aferin kafasını siktiğim kalk iki soru çöz diyip banyoya gitmiştim.
hayat işte... uyumadan işe gitmecelere başladık. çalışınca yorulur uyurum derdim liseliyken, olmuyor yine. sahi ben hiç rahat bir uyku uyuyamadım bu amk memleketinde. neyse...