Normal zamanlarda asla umrunda olmayan şeylerin kederli zamanlarında ızdıraba dönüşmesi.
Örneğin biraz önce instagramda ablasıyla fotoğraf atan arkadaşımın fotoğraflarına ağladım. Ne alaka ben de bilmiyorum.
Bir keresinde de bir söyleşiye gitmiştim. Önümde iki çocuğuyla bir anne oturuyordu. Biri 7-8 yaşlarında abla diğeri 2-3 yaşlarında iki kardeş. Küçük olan uyuyunca ablası öyle merhametli, güzel davrandı ki kimseye belli etmedim ama ağladım. Böyle bir merhametten dünyada mahrum olduğum için ağladım. Biraz da duygusal boşluğuma gelmiş olabilir.
Bazı anlar vardır ki kimse için anlam ifade etmese de sizin için acının kendisi olur, kimseye de anlatamazsınız çünkü saçma gelir herhangi birine.