yıllardan 2005 ikinci sınıftayım.star'da fenerbahçe psv eindhoven maçı.maçı izlemek için deliriyorum ama babamın ağzından beni kahreden sözler çıkıyor:yarın okul var sadece ilk yarısını izleyebilirsin.neyse mac saati geldi dua ediyorum ilk yarıda gol olsun diye.derken anelka'nın ortasında alex tam köşeyi buluyor ve kafayla topu ağlara yolluyor.5 dakika sonra saatler 22.30 u gösteriyo ve maçın ilk devresi sona eriyor.babam haydi yataga diyor bende sorgusuz gidiyorum.gidiyorum da uyuyamiyorum ki arkadaş heyecandan.tekrar gitmeye götüm de yemiyor.bir sağa bir sola dönerken salondan babamın gooool diye haykırışı geliyor.salona ışınlaniyorum adeta golün tekrarini izlemek için.napalim ligtv'miz yok star'daki maçları izleyebiliyoruz birtek.ama çocuktuk,mutluyduk be.şimdi ligtv zart zurt herşey var ama o günkü mutluluk yok.çünkü büyüdük herşey boka sardı.ama tutkum hala ayni fenerbahçe'ye