Annemi çok severim hem de aşırı. öl dese tereddüt etmeden ölürüm onun için ama aramızda fiziksel bi mesafe olmuştur her zaman. Diğer kardeşlerim gibi gidip öpüp koklayamam sarılamam çok utanırım, sevdiğimi de söyleyemem ama farklı yollarla belli ederim aynı şekilde o da benim gibi. Üniversite sınavına ilk kez gireceğim zaman çok çalışmıştım çok da stresliydim. Gece yatağıma yattım her zamanki gibi ama uyuyamıyorum. Bi anda usulca kapı açıldı içeriye annem girdi, yanıma uzandı arkasını döndü ve dedi ki 'sarıl bana..'
O an o kadar duygulanmıştım ki sessiz sessiz ağlamıştım annemin arkasında. Burun çekişlerinden belliydi onun da ağladığı..
Beni gerçekten çok sevdiğini bi kere daha anlamıştım. Belki aşırı sıkı bi şekilde sarılmamıştık ama o gece kalplerimiz tamamen sarmaş dolaştı..