Çok zor, özellikle şu dönemde. Gerçi hep zordu. Ve artık güzel günlere umudum kalmadı. Zor olacak yine kadın olmak.
Bunu biliyorum ama bu gece hissettim iyice.
Arkadaşlarımla bisiklet sürüyorduk, geneli erkek. Arkamızdan bir araba geliyor, kenara çekiliyorum geçsin diye. Yok, o da yavaş yavaş gitmeye devam ediyor. Kafamda senaryo kurdum falan, insan tedirgin oluyor. Yol karanlık, sokakta doğru dürüst insan yok. Arkama da bakamıyorum, kısacak bir an baktım sadece. En sonunda bisikletle kaldırıma çıktım, sinirlendim ve durdum. En arkadaydım ayrıca. O araba da durdu ve içinden bir ses geldi. O an o kadar korktum ki. "Kapışalım mı" cümlesini bir sapık söylemez elbette ama o korkuyla "kim bu manyak yaa" diye döndüm. O cümle ağzımdan bilinçli olarak çıkmadı. Baktım, sevdiğim bir abim şaşırmış ve bana gülüyor ama bir yandan da söyleniyor "selam verelim dedik manyak olduk" diye. Tedirgin olduğumu anlattım, sitem ettim biraz. Anlaştık, gülüştük. En sonunda da kapıştık. Giderken taklitimi yapmasa iyiydi ama olsun.