En son biriyle böyle bir dönem yaşamıştım sanırım.
Ben öyle flört işlerini falan sevmem. O yüzden emin olduğum için tutmadım kendimi. İçimden nasıl geliyorsa öyle davrandım.
Olmak zorunda değil tabii ki. Sadece olacak gibi olduğunu hissettikten sonra bir şeylerin süratle mahvolduğunu düşündüm. Düşündüm ve bir süre sonra bu düşüncenin aslında tamamiyle benim yanılgım olduğunu fark ettim. Bir bahane bulup gitti. Sadece benimle konuşup vakit geçirmeye çalıştığını aylar sonra fark ettim.
Hiçbir keşkem yok. Doğru kişi olduğunu düşündüğüm için elimden geleni yaptım. Sadece bazen kendimi düşürdüğüm aptalca konuma üzülüyorum.
Kimseye karşı kötü düşünmem ben. Dostumla yatan, bana tecavüze uğradığını söyleyip de istismar eden insana bile artık kızmıyorum. Sadece hepsi benden uzak dursun. Aynı şeyleri hatırlamaya bile takatim yok. Hem artık yeni bir hayatım var.
O günden sonra da kimseyle konuşmadım bile.
Zaten dört beş ay sonra subaylık maceram başlıyor. Minimum 1 yıl + 4-5 ay. Yeni bir hayat var önümde. Bu dönemde en doğrusu yalnızlık. Ölüp kalmak da mümkün sonuçta. Yani sanırım. Olmadı İngiltere’ye giderim.
Bu işler pek planlı değildir ama bir kaç yıl sonra tekrar böyle şeylere beni ısındıracak biri olursa belki denerim. Ki olur. Artık eskisi gibi değilim nasılsa.
Edit: İmla