Ortaokulda aşık olduğum çocuğun evi yol kenarında. Köyde yaşıyorum ve herhangi bi yere gitmem için onun evinin yanından geçmek zorundayız. Beraber okuduğumuz zamanlarda hep onu görmek umuduyla kafamı cama yapıştırıp dikkatle bakardım onu 2 3 snliğine görücem mutlu olucam diye. Ne zaman ordan geçsem hemen evlerinin önüne bakarım o orda mı diye.. buna engel olamıyorum hiç. Hep onu görücekmişim umudu var içimde.. bu kadar sene içinde kaç kere gördün diye sorsanız belki 2 belki 3.. ona aşık felan değilim ya da içimde ona karşı saygıdan başka hiçbir duygu yok ama alışkanlık işte.. 20 yaşına geldim hâlâ yapıyorum