aşırı yararlı başlık.
kendime işkence olsun diye kimselerin okurken zorlandığı kitapları okuma listemde sırasıyla okuyorum. ne kadar zorlanıldığını fark etmek ve sistematik bir gözlem yapmak açısından da faydalı buluyorum.
bana gelinirse eğer spesifik olarak bir kitap ismi vermeyeceğim çünkü yok. ancak iki yazar var ki benim açımdan hep kitaplarına yaklaşırken korku oluşturuyor:
1- edebiyatımız hüzünlü prensesi:
(bkz: tezer özlü)
2-
(bkz: umberto eco)
eco'ya dair yorum yapmak istemiyorum, gülün adı'nı bitirenin de ellerinden öpüyorum.
tezer hanıma gelince ise... ben bu kadar drama ve melankoliye hayatın hiçbir evresinde ve hiçbir yerinde ne yazık ki katlanamıyorum. o yüzden de kitaplarını okuduğumda genellikle kışın ve biraz burukken yaklaşmaya gayret ediyorum/ettim.