Zordur gerçekten hele de bu ülkede daha zordur. Bunu ülkeyi kötülemek için yazmadım tabi ki ama anlamıyorum bazı şeyleri. Örneğin stajda bir hastaya 8 ay sonraya sıra vermişler. Koskoca 8 ay...Kadın 8 ay beklemiş ve geldiğinin ertesi günü annesi vefat etti. Bir daha ne zaman gelebilecek belli değil. Ya da gelse onca zamandan sonra kronikleşmiş bir rahatsızlıktan nasıl verim alabilecek, ki en başta gelebilse tedavisi çok daha kolayken. Ve ne yazık ki her hasta böyle genelde, çok akut bir durum yoksa.
O kadar hasta olmasına rağmen az sayıda fizyoterapist olduğu için fizyoterapistler doğru düzgün ilgilenmeye çalışsa bile zaman bulamıyorlar bazı uygulamalara gördüğüm kadarıyla ve buna rağmen az atama yapılıyor. Stajyerler gelince çok fazla hasta çağırılabiliyor diye en sevdiğim mevsim yaz, demişti bir tane hasta.
Diğer kötü mevzu ise gerçekten sayısız okul açılıyor ve ne yazık ki kaliteli mi kalitesiz mi hiç önemsenmeden. Uygulama dersi yapmayan bir okuldan gelen kız vardı bizim sınıfa düşünün. 3. Sınıf öğrencisi fleksiyon neydi diye sormuştu.
Bilmiyorum bana göre öncelikle kalitesiz okullar kapatılmalı ve kesinlikle baraj gelmeli.
Ve en önemlisi arkadaşlar fizyoterapi lüks değil, gerekliliktir. Bunu gerçekten herkes farketse belki her şey çok farklı olabilirdi.
Ama tabi ki çok güzel yanları da var. İnsana insan olduğunu hatırlatan bir meslek. Gerçekten umut ve çabayla çok şeyin başarılabileceğini gösterir aynı zamanda. Sevmek lazım yardım etmeyi ve de birine umut olabilmeyi canı gönülden istemek...
Bir hocamın çok kullandığı bir söz var;
“Doktorlar hayat kurtarır, fizyoterapistler ise o hayata anlam katar.”
Fizyoterapist belki de böyle bir şeydir :)