Universitedeyiz. Okuldan cikmisiz, okul için malzeme almamiz lazım bunun için de yaklaşık 40 dk lik tramvay yolculuğu yapmamız lazim. Sabah 8 aksam 5 arasi full okulda olduğumuz için haliyle bayağı yorgunuz, tramvay arada sallanmasa ayakta olduğum yerde uyurum. İş çıkış saati de gelmiş, tramvay tıklım tıklım.
Tam yanimdaki koltuk boşaldı, oturdum. Birkaç dk geçti geçmedi, ayaktaki bir amca bağırmaya başladı yanindaki insanlara. "Yer istesenize, sizin hakkınız bu. O kadar genç insan oturuyor, baksanıza" diye. Bu sözün üzerine biraz kestirsem, "kalkmamak icin numara yapıyor bak" diyecek diye gözlerimi açık tutmaya çalıştım bayağı.
Elbette yaşlı insanlara yer vermek görgü kurallarından birisi fakat oturan her genç için görgüsüz muamelesi yapılması da çok yanlış. Belki hastayim da zorunluluktan dışarı çıktım, belki sakatım...
Artı olarak daha kısa bir hikaye de anlatmak istiyorum : aynı saatlerde aynı belediye otobüsüne binen bir arkadaşımız artık, şoför ile muhabbet kurmuş. Bir sohbet esnasında adam demiş ki, "Ben neler neler görüyorum her gün. Takilarini tokalarini takip günlere gidip geliyorlar, oralarda oynuyorlar yiyorlar içiyorlar. Ona enerjisi varsa ayakta biraz kalmaya da enerjisi olsun bi zahmet. Öğrencilere bakıyorum, birçoğu onlardan daha yorgun daha bıkmış oluyor ama laf ediyorlar mecbur kalıyorlar yer vermeye. Aslında onların size yer vermesi lazım."
Benzer birkaç tane daha hikaye var bende de, siz anladınız onu...
Neyse istek üzerine yazacam yine kısa bir şey : Ankara'da metroda bir teyze zorla birini yerinden kaldirdi, oturdu. Kendini acindirarak yaptı bunu da, yaşlıyım vesaire. Teyzeye sordum nazikçe nereye gidiyorsun diye, Kızılay'a ekmek almaya gidiyormuş. :/
Ayrıca çoğu yaşlı birey ücret ödemeden ulaşımını sağlıyor, ben ogrenciydim ücret veriyordum. Onlarin emekli maaşları falan var, benim harçlığım vardi. Hak meselesine girersek, benim hakkımdi oturmak yani.