herhangi bir düğüne gittiğim zaman hayatlarını paylaşacağı insanı buldukları için gelin ve damada çok imreniyorum. oradaki bakışmaları, gülüşmeleri, birbirlerinin gözlerinin içine bakarak dans müziklerini söylemeleri vs vs. birbirlerine hep nasıl “işte bu” diyebildiler diye çok düşünüyorum ve onların bu mutluluğunu gördüğüm zaman da şimdiye kadar hayatıma giren flörtlerimin, sevgililerimin aslında benim için hayatımı paylaşacak kadar değerli olmadıklarını fark ediyorum, hem de içlerinden biri zamanında istese canımı verecek kadar çok sevmeme rağmen. bu yüzden düğünlerden sonra hep bi “ben evlenemiycem ya galiba” hissiyatına kapılıyorum, umarım bunu değiştirebilecek insanla tanışırım.