-aşırıkişiselentry2-
bilinç akışım gibi oldu biraz. baştan haber vereyim de sonra kızmayın.
küçükken hiç içmezdim, içenlere de gıcık olurdum?
garip bir veletmişim cidden.
(gerçi onlar da zorbalık yapıyorlardı resmen be. gruplaşma her yaşta varmış, sadece sebebi değişiyormuş. şuna bak el kadar bebeler sütten gruplaşıyo ya..)
sonra bir gün baktım ki simidimin yanında içebileceğim çilekli sütüm kalmamıştı!!
kantinci zaten dalga geçer gibi hep bir paket falan getiriyordu.
ne yapacaktım?
yine de gittim bir umut kantine, yoktu.
gözlerim dolu dolu aldım bir kakaolu süt..
yüzüm asık, oturdum sırama.
açtım sütü.
fakat
aman allahım o da ne? hoşuma mı gitmişti?!
o hafif yoğun tat..
ama hayır, hayır herkese karşı tek başıma verdiğim bu savaşta yanlış tarafta bulunmuş olamazdım.
ya da
olabilirdim de..
sadece onların bunu bilmesine gerek yoktu.
yüzümü ekşiterek içtim sütümü.
fakat içim içime sığmıyordu.
h(a)in planlarım vardı..
kimseye görünmeden markete girip kakaolu süt depolamak.
e yapamadım tabii anaokulunda mıyım, ilkokul 1de miyim neyim.
harçlığım 1 lira falan.
anneme söyledim, her durumda arkamda durabileceğini bildiğim tek kişiye.
kadın şaşırdı tabii
çilek çilek diye ağlayan ben böyle bir şey isteyince.
neysee aldı tabii ki canım anam <3
uzuuun zaman sonra
bir gece canım inanılmaz derecede kakaolu süt çekti.
öyle böyle değil.
evde de yok.
annem dedi: ben sana o dışarıda içtiklerinden çok daha güzelini yaparım
yüzümde acının tatlı tebessümü, elimde tek çare var...
e kabul ettim tabii.
sonra biraz pişman oldum.
önüme gelen şey homojenlikten nasibini almamış, üstleri pütür pütür kakao toplarıyla dolu bir şeydi.
neyse dedim, iç.
ay onlar da bir acı geldi ki sormayın.
(şimdi severim bile birazcık)
fakat yine de süt.. süt çok güzeldi.
hazırlardan daha iyiydi.
canım annem yine şaşırtmamıştı.
favorim sütüm ev yapımı kakaolu süt oldu böylece..
şimdi kendim yapıyorum
(e bi zahmet)
ilk önce ufak bir tabakta kakao ve şekeri karıştırıyorum.
biraz süt ekliyorum ama yoğun hâlini de bozmuyorum.
öyle bayağı karıştırınca topaklanması çok azalıyor.
ama asla hiç topaklanmamasına rastlamadım.
hâliyle bir süre sonra o minik şeyleri de sevmeye başladım.
(bkz: şimdi ben buraya niye çıktım)
inanın bilmiyorum.