İlk kural saygı. Saygı asla yitirilmemeli. Ne küfür, ne başkasının yanında incitme ne el kaldırma olmamalı. Sadece başkasının yanında değil; başbaşayken dahi karşı tarafı incitecek tek kelime edilmemeli. İki tarafın da gururu, onuru vardır. Başkalarına eşle ilgili şikayet edilmemeli. Düşünce özgürlüğü diye birşey var o da atlanmamalı.
Sonra anlayış. Bir taraf sinirliyken diğer taraf alttan almalı. Kavga ederek değil, konuşarak problemler çözülmeli. Ama uzatmadan.
Uyum. Çiftler birbirini tamamlarsa uyum oluşur. Çok örnek var sadece kılık kıyafet değil; konuşma tarzı, üslup, hoşgörü vs.
Aynı zamanda arkadaş olabilmek. Beraber alışverişe gidebilmeli, gezmeye gidebilmeli, kitap mağazasında beraber vakit geçirebilmeli. Derdinizi, sıkıntınızı rahatlıkla paylaşabilmelisiniz. Eşim, sevgilim ne der kızar mı diye düşünmeden konuşabilmelisiniz. Ki iki tarafın da böylelikle arkadaşa ihtiyacı kalmaz.
Zor günlerinizde birbirinize destek olmak. Şahsen biz varlığı da gördük, yokluğun da dibine vurduk. Günlük çok fazla para harcadığımız da oldu. Çocuğun mamasını nasıl alacağız diye düşündüğümüz de. "Al işte yine para bitti nerden bulacaksan bul" gibi söylemleri çevremde çok işitiyorum. Doğrusu "Bir şekilde hallederiz, canını sıkma" dır.
Bu da çok önemsenmez ama karşı tarafın ailesi ile iyi geçinmek çok önemli bir etkendir. Sevdiğiniz adamı/kadını doğuran büyüten, okutan bir anne babası var. Sizin sevdiğiniz kişi o ailenin içerisinde büyümüş. Sevmeseniz bile saygı duymak zorundasınız. Kaynana, kayınbaba eşinizin kıymetlisidir. Bir ayrım vardır bunu iki taraf da koruduğu zaman o ilişki sağlıklı ilişkidir: eşler kendi yuvalarını kurduğunu, bağımsız olduğunu unutmamalıdır. Evlenip annesinden dışarı çıkabilir miyiz diye soran çok birey var. Yanlış. Doğrusu dışarı çıkıyoruz, bir ihtiyacınız var mı olacak