bilinen en eski hayvan adlarından biridir.
kelimenin ilk hâli “
tabışgan”dır.
orhun yazıtları’nda da bu şekilde geçer:
---
spoiler ---
“kiyik yiyü
tabışgan yiyü olurur ertimiz. budun boguzı tok erti. yagımız tegre oçuk teg erti, biz isig ertimiz. ança olurur erkli oguzdındın körüg kelti.”
-
bilge tonyukuk yazıtı, birinci taş (güney yüzü-1).
günümüz türkçesi ile:
“geyik yiyerek, tavşan yiyerek oturuyorduk. milletin boğazı tok idi. düşmanımız etrafta ocak gibi idi, biz ateş idik. öylece oturur iken oğuzdan casus geldi.”
---
spoiler ---
yaygın bir inanışa göre eski türkçede “koşmak, atlamak, sıçramak” anlamlarında kullanılan “tabış-” ~tavış-~ fiilinden türemiştir.
zamanla ses değişimlerine uğrayarak bugünkü hâlini almıştır:
tabışgan > tavışgan > tavışan > tavşan.